چندی پیش آقای بهروز وثوقی، هنرمند نامدار فیلمهای قبل از انقلاب یا به اصطلاح فیلمفارسی ها
در یک مصاحبه تلوزیونی ظاهر شد. وی در پاسخ به سوال یکی از خبرنگاران مبنی بر این که سینمای
بعد از انقلاب را چگونه می بینید؟ ابتدا دهانش را پر کرده و تمسخرآمیز فوت کرد و گفت: همین
در این زمینه مواردی به نظرم رسید که در زیر می نویسم
1
سینمای بعد از انقلاب به رغم محدودیت های بسیار دست و پاگیرش و با وجود عدم امکانات
تکنولوژیکی، پیشرفت قابل ملاحظه ای مخصوصا از بابت محتوای فیلمها داشته بطوریکه در جهان
مطرح شده است
2
به غیر از چند فیلم انگشت شمار، اکثریت فیلمهای سینمای قبل از انقلاب، دارای محتوای مشابه
و تقریبا یکسان دارد
داستان کلی بدین قرار است
یک رقاصه یا یک فاحشه به راه راست هدایت می شود، جوانان محل همه لوطی و یا جاهل هستند
دعواهای کافه به هم زنی تکرار می شود، چاقو کشی عادی است و در آخر آب توبه بر سر زن ریخته
می شود و آقای وثوقی، قادری یا فردین، یا چاقو می زننند و انتقام می گیرند و یا چاقو می خورند
و نامردانه کشته می شوند و بعضی از فیلمها نیز با عروسی و اینکه فرد بد ذات فیلم متنبه می شود
به پایان می رسد
در متن فیلم هم بیننده با ترانه های آبگوشتی و قر کمر و زوم دوربین روی باسن مینی ژوپ پوشیده
و سینه رقصنده، حالی به حالی می شود
اگر یک بیننده غیر ایرانی آن فیلمها را ببیند، حتما این گونه خواهد اندیشید که ایران آن زمان یعنی
جنگ خروسها، جاهل و اوستا، چاقو و کاباره و دیگر هیچ و در کل هر محله در قرق یک عده لوطی
است
3
در بیش از 90% فیلمهای جناب وثوقی، ایشان نقش یک لات یا لوطی بامرام و یا چاقو کش
عرق خور قهار ظاهر شده است. آیا بغیر از چند فیلم محدود، چه نقش دیگری جز نقش های فوق
بازی کرده اند که ببینیم آیا واقعا توان اجرای آن نقشهای دیگر را دارند یا نه؟ و یا اینکه همه توان
ایشان در اجرای نقش مذکور می باشد؟
بازی ایشان بیشتر مورد قبول است یا عزت الله انتظامی، پرویز پرستویی، خسرو شکیبایی، گلاب آدینه
فاطمه معتمد آریا، سوسن تسلیمی و ... ؟
4
می توان به دو نتیجه رسید: یکی اینکه ایشان در همان سینمای 27 سال پیش مانده و درجا می زند
و از زمان عقب مانده است. دیگر اینکه ایشان هیچ مطالعه و شناختی از سینمای بعد از انقلاب ندارد
و شاید اصلا آن فیلمها را در حدی نمی بیند تا زمانی برای تماشای آنها اختصاص دهد که به این سادگی
سینمای جدید ایران را فوت می کند . گزینه سوم این می تواند باشد که خودشان را به آن راه زده اند
5
سینمای ایران فقط سینمای مسعود کیمیایی و یا ایرج قادری نیست، سینمای بیضایی و مجیدی،
علی حاتمی، مهرجویی، حاتمی کیا و مخملباف و بسیاری دیگر هم هست
قرار نیست در همه فیلمها چاقو و مرام و لوطی و جاهل باشد. سینمای سگ کشی، بادکنک سفید
پری، رنگ خدا، مارمولک، دلشدگان، بمانی، هنرپیشه، هامون، از کرخه تا راین، شاید وقتی دیگر
شوکران، لیلا، مصائب شیرین، مسافران، نیمه پنهان، قرمز، ارتفاع پست، دو زن، خیلی دور خیلی
نزدیک، آب و آتش، هزار دستان و واکنش پنجم هم هست، همان گونه که سینمای گوزن ها، سوته دلان
و تنگسیر هم هست
